กระเป๋านักเรียนใบเ่ก่า

วันนี้ในขณะที่กำลังเก็บทำความสะอาดบ้าน ก็ได้ไปเจอกับกระเป๋านักเรียนเก่า ๆ ใบนึง ที่เก่าจนฝุ่นเกาะเยอะไปหมด 

ทำให้ความทรงจำครั้งเก่า ๆ ครั้งยังอยู่ม.ต้น ย้อนกลับมาให้ความคิดอีกครั้ง 

ถึงกระเป๋านักเรียนจะเก่า ฝุ่นเกาะ แต่ความทรงจำไม่เึคยเก่าและไม่เคยเลือนหายไปจากใจ

ภายในกระเป๋านักเรียนใบเ่ก่า ๆ เต็มไปด้วยความทรงจำมากมายที่ไม่เคยเก่า 

ถ้าพูดถึงชีวิตมัธยมสิ่งแรกที่นึกถึงคืออะไร ?

ถ้าถามรุ้ง รุ้งคิดถึงเพื่อนเป็นอันดับแรก เพราะเพื่อนคือคนที่ทำให้ความทรงจำในตอนนั้นมีค่ามาถึงตอนนี้ ^o^

เปิดกระเป๋านักเรียนใบเก่า-เก่า
อยากรู้จังเราใส่อะไรไว้
คงไม่ใช่ดินสอหรืออะไร
แต่คงเป็นความห่วงใยที่ให้กัน

มันคงเป็นความรักระหว่างเพื่อน

ที่ไม่มีวันเลือนจากใจฉัน

มันคงเป็นความหวังดีของทุกวัน

มันจะเป็นสิ่งสำคัญตลอดไป

มันคืออัญมณีอันมีค่า

มันคือสิ่งที่ตีราคาไม่ได้

มันคือความทรงจำระหว่างใจ

ที่ไม่อาจมีใครมาทดแทน

ปิดกระเป๋านักเรียนใบเก่า-เก่า

คิดถึงมิตรภาพที่เราแสนหวงแหน

คิดถึงวันที่เราวางแบบแปลน

วันที่วางแผนแกล้งคนอื่นเรื่อยไป

ยิ่งคิดถึงเรื่องวันวานเก่า-เก่า

มันยิ่งทำให้เศร้าเกินรับไหว

ถึงอย่างนั้นก้อรู้สึกดีใจ

ที่เราได้เกิดมาเป็นเพื่อนกัน

ภายในกระเป๋านักเรียนจะไม่ใช่เพียงกระเป๋าที่ใส่ ดินสอ ยางลบ ปากกา หนังสือ สมุด เท่านั้นหรอกนะ

เพราะภายในกระเป๋านักเรียนเต็มไปด้วยความรัก ความห่วงใย ความทรงจำ ต่าง ๆ มากมายที่มีค่าตลอดระยะเวลาที่เราเคยเป็นเพื่อนกัน

นานแล้วนะที่ไม่ได้เจอเพื่อน

นานแล้วนะไม่ได้คุยกัน

นานเเล้วนะที่ไม่ได้กินข้าวด้วยกัน

จะนานสักกี่หมื่นกี่พันวัน

เพื่อนยังเป็นเพื่อนฉันสัญญา

ภายใต้ความทรงจำครั้งเก่าที่มันมีทั้งดีและร้าย 

แต่มันก็ทำให้เรามีความสุขได้ เพียงแค่ได้คิดถึงมัน

ขอบคุณกลอนเพราะ ๆ จาก #:javascript:nicTemp();