"ของขวัญ" เชื่อว่าคนทุกคนอยากได้ของขวัญจากคนที่รักในโอกาสพิเศษกันทั้งนั้น ทุกคนมีความสุขเวลาที่ได้รับของขวัญแต่จะมีสักกี่คนที่จะมีความสุขเพราะได้ให้ของขวัญ
13 / 02 / xx
"ตัวเองพรุ่งนี้วันอะไรเอ่ย?" หญิงสาวพูดเสียงอ่อนเสียงหวานกับแฟนหนุ่มที่อยู่ปลายสาย
(วันพฤหัสไงตัวเองถามทำไม) คำตอบของชายหนุ่มทำเอาหญิงสาวถึงกับหน้างออยู่ทางปลายสาย
"อ๋อหรอ~ ก็แค่วันพฤหัสงั้นสินะ" น้ำเสียงประชดประชันเมื่อไม่ได้ดั่งใจทำเอาปลายสายถึงกับถอนหายใจอย่างระอา ๆ
(เอ้า!! ตัวเองเป็นไรอีกเนี่ย) น้ำเสียงที่ระคนด้วยความหงุดหงิดของแฟนหนุ่มทำเอาหญิงสาวหน้างอมาขึ้นอีก
"ก็เป็นคนที่ไม่สำคัญไง" หญิงสาวยังคงประชดประชันต่อไป
(.........) ปลายสายเงียบไปทำเอาหญิงสาวยิ่งหงุดหงิด
"นี่ตัวเอง!! ตัวเองฟังเค้าอยู่หรือเปล่าเนี่ย"
(......ตัวเองแปนึงนะ) แล้วแฟนหนุ่มก็กดพักสายไป
แฟนสาวได้แต่ทำหน้างอใส่โทรศัพท์ในมือด้วยความหงุดหงิดรู้สึกสองสามวันมานี้เเฟนเธอจะเป็นแบบนี้อยู่เป็นประจำคุยเดี่ยว ๆ ก็พักสาย ผิดจากแต่ก่อนมาก หญิงสาวตัดสินใจกดวางสายแล้วกดโทรกลับไปอีกครั้ง
ตู๊ด...ตู๊ด...ตู๊ดๆๆๆๆ สายโทรศัพท์ถูกตัดทิ้ง ทำให้หญิงสาวถึงกับนิ่วหน้าด้วยความสงสัยระคนน้อยใจดนี่แฟนหนุ่มกล้าทำกลับเธอแบบนี้เลยหรือ เธอได้แต่นั่งมองโทรศัพท์อยู่นาน
00:00 14/02/xx
นาฬิกาที่จอมือถือแสดงเวลาที่ย่างเข้าสู่วันวาเลนไทน์เทศกาลแห่งความรักที่ใคร ๆ ต่างรอคอย ไม่เว้นแม้แต่หญิงสาวที่กำลังนั่งรอขอความแฮปปี้วาเลนไทน์จากแฟนหนุ่มอย่างเช่นทุกปี แต่คราวนี้ไม่มีวี่แววไม่ว่าจะโทรหรือ sms เมื่อทนความอึดอัดใจไม่ไวก็เป็นเธอเองที่กดโทรศัพท์ไปหาแฟนหนุ่ม
ตู๊ด....ตู๊ด...ตู๊ด...สัญญาณโทรศัพท์ดังซ้ำ ๆ อยู่หลายนาทีกว่าที่แฟนหนุ่มจะรับสายซึ่งผิดไปจากวิสัยของเขาเอามาก ๆ
(ว่าไงตัวเองมีอะไร) คำรับสายที่ต่างไปจากเดิมทำเอาหญิงสาวตาร้อนผ่าว คำพูดที่ห่างเหินทำเธอใจหายวาบ
"เดี๋ยวนี้ต้องมีอะไรด้วยหรอถึงจะโทรหาได้อ่ะ" น้ำเสียงตัดพ้อทำให้คนปลายสายลอบถอนหายใจหนัก ๆ
(ก็เปล่า นี่ดึกแล้วทำไมยังไม่นอนอีก) หญิงสาวน้ำตาคลอมากขึ้นเมื่อได้ยินประโยคนี้
'ตัวเองเค้าง่วงแล้วอ่ะ'
'โห่ตัวเองเค้ายังไม่หายคิดถึงเลยนะ'
ประโยคที่แตกต่างจากทุกครั้งทำเอาหญิงสาวคิดฟุ้งซ่านไปต่าง ๆ นานา เขาคงเบื่อเธอแล้ว เขาคงมีคนใหม่แล้ว
"เดี๋ยวนี้ตัวเองไล่เค้าแล้วหรอ" น้ำเสียงเอื่อย ๆ กับน้ำตาที่ไหลรินลงมาอย่างห้ามไม่ได้
(..............) ปลายสายเงียบไปนานหลายนาที
"ตัวเองได้ยินที่เค้าพูดมั้ย"
(...ห๊ะ!! ตัวเองว่าไงนะ แปปนะตัวเองเค้ากำลังยุ่งอยู่อ่ะ)
"ยุ่งหรอ นี่มันเที่ยงคืนกว่าแล้วนะยังยุ่งอะไรอีก"
(เค้าอ่ะ..เอ่อ..คือเ..อ๋อเค้าทำงานอยู่อ่ะตัวเองแค่นี้นะฝันดีนะครับพรุ่งนี้เจอกันครับ ตู๊ด ๆๆ) ปลายสายวางไปแล้วแต่ความสงสัยยังไม่หายไปจากใจหญิงสาว เธอได้แต่ถือโทรศัพท์ค้างอยู่แบบนั้นอยยู่นานก่อนจะพล๊อยหลับไปทั้งอย่างนั้น
เช้าวันวาเลนไทน์นี้หญิงสาวพยายามลืมเรื่องเมื่อคืนซะแล้วอาบน้ำแต่งตัวให้สวยที่สุดเพื่อออกไปเที่ยวกับคนที่เธอรัก ^^ เธอมาถึงร้านไอศกรีมที่เป็นสถานที่แรกที่เธอกับเค้าได้เจอกันเมื่อวันนี้เมื่อ 7 ปีก่อน
เธอและเค้านัดกันมาฉลองที่นี้ทุกครั้งเพราะมีความทรงจำดี ๆ มากมาย แต่ตอนนี้เลยเวลานัดมาเกือบชั่วโมงแล้วก็ยังไม่เห้นแม้แต่เงาของแฟนหนุ่มหรือแม้แต่โทรศัพท์ก็ยังไม่ได้รับสาย นั่นทำให้เธอยิ่งวิตกกังวลมากขึ้น ทั้งเรื่องเมื่อคืน และเรื่องพฤติกรรมแปลก ๆ ของชายหนุ่มในช่วงนี้ทำให้หญิงสาวเริ่มใจไม่ดี กดโทรศัพท์ไปหาตั้งหลายสายก็ไม่มีคนรับเลย เธอเริ่มกระวนกระวายจนตัดสินใจจะไปหาที่บ้านของชายหนุ่ม แต่เมื่อกำลังมองหารถนั้นแฟนหนุ่มก็มาถึงพอดี ใบหน้าโทรม ๆ กับดวงตาดำคล้ำทำให้หญิงสาวอดสงสัยไม่ได้ว่าเขาไปทำอะไรมาถึงอยู่ในสภาพแบบนี้
"ขอโทษนะตัวเองที่เค้ามาช้าอ่ะ" หญิงสาวไม่ตอบเพียงแต่เดินหนีกลับเข้ามานั่งในร้านอีกครั้ง
"ตัวเองโกรธเค้าหรอ" ชายหนุ่มเดินตามมาง้องอนหญิงสาว แต่กลับทำให้หญิงสาวรู้สึกน้อยใจมากขึ้น
ไปอีก 'ถามมาได้สายไปชั่วโมงนึงเนี่ยนะ'
"สนใจด้วยหรอ" หญิงสาวถามเสียงเรียบ ๆ ขณะที่สายตามองออกไปนอกหน้าต่างไม่สบตาคู่สนทนาตรงหน้า
"คือเค้าที่เค้ามาสายเพราะเค้า..."
"พอเถอะไม่ต้องแก้ตัวหรอก เค้าไม่สำคัญสำหรับตัวเองแล้วนี่ ขนาดนัดสำคัญตัวเองยังมาช้าแถมไม่โทรบอกสักคำรู้มั้ยเค้าเป็นห่วง แล้วตัวเองล่ะเคยเป็นห่วงเค้าบ้างมั้ย??" หญิงสาวพูดพร้อมกับน้ำตาอุ่น ๆ ที่ไหลออกมาอย่างยากที่จะห้ามไหว เธอปาดน้ำตาพร้อมจ้องหน้าคนตรงหน้าอย่างต้องการคำตอบ
"ทำไมตัวเองพูดงี้อ่ะเค้ารักตัวเองนะ.."
"รักหรอ?" เธอถามเสียงกรุ่น
"รักสิเค้ารักตัวเองนะ นี่ไงของขวัญสำหรับตัวเองเค้าตั้งใจทำมาให้ตัวเองนะ นี่ไงสาเหตุที่ทำให้เค้าเงียบไปไม่ค่อยได้คุยกับตัวเอง นี่ไงที่เค้าบอกว่าเค้ายุ่งอยู่ เค้าทำให้ตัวเองจนดึกเลยมาสาย นี่ไงของขวัญที่เค้าอยากให้ตัวเองอ่ะ ทุก ๆ ปีตัวเองทำของขวัญให้เค้าตลอดปีนี้เค้าอยากทำให้ตัวเองบ้างไง"
หญิงสาวถึงกับอึ้งไปเมื่อมองกล่องของขวัญที่อยู่ในมือก่อนจะค่อย ๆ แกละมันออกเพื่อดูของข้างใน ยอมรับเลยว่าเธอคาดไม่ถึงว่าเขาจะทำให้เธอขนาดนี้ ข้างในเป็นขวดโหลที่ใส่ดาวกระดาษไว้เต็มไปหมด หญิงสาวถึงกับน้ำตาไหลอีกครั้งพร้อมทั้งคำด่าตัวเองในใจมากมายที่ไม่เชื่อใจเขามองเขาผิดไป หญิงสาวมองชายหนุ่มตรงหน้าทั้งน้ำตา ชายหนุ่มเอื้อมมือมาปาดน้ำตาอออกให้หญิงสาวนั่นยิ่งทำให้น้ำตาของเธอไหลมามากกว่าเดิมอีก ชายหนุ่มจึงคว้าตัวหญิงสาวเข้ามากอดพร้อมกับกระซิบที่ข้างหูว่า
"ของขวัญที่เค้าให้มันอาจไม่ได้มีราคาแพง ๆ แบบที่คนรักคนอื่นให้กันนะ แต่เค้ามั่นใจว่าความตั้งใจที่เค้าทำให้ตัวเองกับความรักที่เค้ามีให้ตัวเองไม่แพ้คนอื่นแน่นอน ตัวเองคือของขวัญที่ดีที่่สุดสำหรับเขาเลยนะ" หญิงสาวยิ้มให้ชายหนุ่มทั้งน้ำตาน้ำตาให้ความปลื้มใจ
"ของขวัญที่ตัวเองให้เค้าอ่ะมันมีค่ามากที่สุดสำหรับเค้าเสมอแหละ ต่อให้เป็นเพียงแค่ลูกอมเม็ดเดียวถ้ามันมาจากตัวเองมันคือของขวัญที่มีค่าที่สุดแล้ว ไม่จำเป็นต้องมีมูลค่าใด ๆ แค่ตัวเองตั้งใจให้เค้าหรือแค่ตัวเองรักเค้าอยู่ข้าง ๆ เค้าแค่นี้ก็เป็นของขวัญที่ดีที่สุดสำหรับเค้าแล้วล่ะ"
หญิงสาวพูดพร้อมรอยยิ้มที่แสดงถึงความจริงใจยืนยันหนักแน่นในทุก ๆ คำพูด
"ตัวเองเห็นมั้ยในนี้มีดาวมากมายแต่มีหัวใจเพียงอันเดียว นั่นคือหัวใจของเค้าที่เค้าให้ตัวเองคนเดียวตลอดไปนะ แล้วนี่" ชายหนุ่มพูดพลางยื่นแคปซูลสีใสที่ข้างในมีกระดาษใส่อยู่มาให้ หญิงสาวรับมาอย่างงง ๆ "นี่คือยาใจของเราเมื่อไหร่ที่ตัวเองโกรธเค้าอยากจะเลิกกับเค้าขอให้ตัวเองเปิดดูมันนะ มันอาจทำให้ตัวเองเปลี่ยนใจ" ชายหนุ่มยิ้มเจื่อนเมื่อต้องพูดเรื่องการเลิกลา
หญิงสาวพินิจพิจารณาแคปซูลในมือก่อนจะโยนมันทิ้งไปทำเอาชายหนุ่มถึงกับหน้าซีดเผือด
"เค้าไม่ต้องการยาใจหรอกเพราะเค้ามั่นใจว่าเค้าจะไม่มีทางเลิกกับตัวเองแน่นอน สำหรับเค้าถ้าตัวเองจะเลิกกับเค้าเค้าขอให้ตัวเองนึกถึงวันนี้ นึกถึงวันแรกที่เราพบกัน นึกถึงที่แห่งนี้ นึกถึงความทรงจำดี ๆ ของเรานะ"
ชายหนุ่มยิ้มกว้างกับสิ่งที่ได้ยิน
"คงไม่มีวันที่เค้าจะได้คิดถึงมันหรอกเพราะเค้าก็ไม่คิดจะเลิกกับตัวเองเหมือนกัน"
"เค้ารักตัวเองนะ/เค้ารักตัวเองนะ" ทั้งสองพูดพร้อมกันก่อนจะยิ้มให้กัน ยิ้มให้กับความรักครั้งนี้ ^o^
ของขวัญที่มีค่าที่สุดคือการที่มีคนที่เรารักอยู่ข้าง ๆ เรา เข้าใจเรา แค่นั้นก็เพียงพอแล้ว ^o^
ของขวัญใด ๆ ต่อให้แพงแค่ไหนไม่อาจมีมูลค่าเท่าของขวัญที่มาจากใจได้หรอก
แล้ววันนี้คุณเจอของขวัญที่ดีที่สุดแล้วหรือยังถ้าเจอแล้วก็รักษาไว้ให้ดี ๆ ล่ะ อย่าปล่อยให้หลุดมือเพราะมันอาจไม่มีโอกาสจะกลับมาเป็นของคุณอีกครั้ง ^o^
DATE : 240220130103
By : Rainbow Gold (สุดปลายรุ้ง)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น